nog maar één weekje

15 september

Donderdag waren de studenten wederom druk met examens. Op de één of andere manier was het gewoon niet mogelijk om daar nog computerlessen tussen te proppen. Donderdag heb ik dan weer geen les gegeven. Ik ben nu al twee weken beschikbaar als leraar en ik heb heel weinig lessen gegeven. Met een flinke dosis “Hilde-efficiëntie” en een Nederlandse planning had ik alle lessen die ik tot nu toe gegeven heb, ook wel in twee dagen kunnen proppen.
Volgens mij is het helemaal niet verkeerd voor een overplannerige Hilde Koskamp om zes weken lang te moeten afwachten en tijden op te schuiven. Ik erger mij er al lang niet meer aan en ik zoek gewoon wat anders om te doen. Ik denk dat de gemiddelde vriendin het ook wel handig vind dat mijn plannerigheid hier iets is afgenomen. Het kan natuurlijk ook zijn dat mijn plangedrag in alle hevigheid terugkeert in het geregelde Nederland, maar dat merken we vanzelf wel : )

Omdat ik zo weinig computerles kan geven, heb ik Grace gevraagd of ik haar klasje maandagochtend een les mag geven over Nederland. Ik ga ook proberen of ik ze een Nederlands lied kan aanleren. Lachen!

16 september
Vrijdag ben ik wederom met Israel naar Mbarara geweest om inkopen te doen. Het is altijd een leuk uitje. Ik ben de hele week op het project (Zelfs IJzerlo is een bruisende stad vergeleken bij het project) dus af en toe naar de stad toe is leuk.
We hebben geld opgenomen en we hebben wat bouwmaterialen besteld voor de school. Inmiddels was het lunchtijd dus stelde Israel voor om ergens wat te eten. Hij bestelde voor ons allebei een bord gebakken aardappels, salade en een kippenpoot. Ik was echt blij met die kippenpoot. Mijn lievelingsdier is een schnitzel, dus het is voor mij lastig om hier bijna als vegetariër te leven haha!
Ze doen hier niet aan voorverpakte stukjes vlees. Je kan alleen “heel dier” kopen.
Af en toe kom je langs een marktkraampje waar een halve koe hangt (in de brandende zon) en waar ze dan met een machette op inhakken om een brok vlees los te breken. Daar vergaat je eetlust ook wel van.
Kortom: Heel blij met mijn kippenpoot. We hadden ook allebei wat te drinken en een keurige snelle bediening. En toen kwam de rekening: 15600 schilling. Voor twee personen. Dat klinkt als een immens bedrag maar omgerekend komt het neer op 2 euro per persoon. Ik geloofde mijn ogen niet, echt waar, maar 2 euro!
Na de lunch gingen we wat verlengsnoeren kopen. Die dingen die ze op het project gebruiken vallen van ellende uit elkaar. Voor mijn computerlessen heb ik echt een beetje een betrouwbare stroomvoorziening nodig. De verlengsnoeren waren in verhouding weer heel duur, omgerekend 7 euro per stuk. Ik denk dat ze in Oenganda ook maar een action moeten neerzetten. Stuk goedkoper.

Terug op het project bleek dat één van de verlengsnoeren helemaal niet deed. Pfff, dat is ook balen!
Het andere verlengsnoer heb ik gelijk uitgeleend aan de kerk voor “night prayers”.
Vrijdagavonds is er altijd nachtgebed. Het begint om 9 uur en het duurt tot 2 uur ’s nachts. Al die tijd wordt er gezongen, geschreeuwd en gebeden. Ze gingen nu voor een man bidden die “bezeten was door satan”. Ik voel mij totaal niet op mijn gemak bij dat nachtgebed, dus ik ben er nooit bij. Ik kan mij heel goed aanpassen, maar ik heb ook mijn grenzen. Gelukkig neemt niemand het mij kwalijk, dus ik zit vrijdagavond altijd alleen in de guesthouse achter mijn laptopje

17 september
Zaterdag ging ik naar de kerk om mijn verlengsnoer op te halen. Ik was niet heel tevreden met wat ik daar aantrof. Ik had bewust een Oegandees verlengsnoer gekocht (ze gebruiken hier de Engelse stekkers met 3 “pinnetjes”). De geluidsinstallatie is blijkbaar wel Nederlands (misschien meegekomen met de vorige container?) Een één of andere onbenul had met grof geweld die Nederlandse stekkers in het nieuwe verlengsnoer gedrukt. Dat past dus niet! Ik liep helemaal paars aan van inspanning toen ik die stekkers er weer uit probeerde te trekken. Ik hoorde het één en ander kapot gaan binnenin dat ding. Tijdens mijn computerlessen die ik zaterdag wel kon geven, had het nieuwe snoer dan ook gelijk kuren. Geen wonder dat die dingen zo snel kapot gaan!
Ik heb speciaal voor de laptops een voorraad wereldstekkers gekocht. Ze hadden gewoon een paar van die dingen aan mij kunnen vragen. Dan hadden de Nederlandse stekkers zonder enige moeite in het Engelse verlengsnoer gepast. Ergernis!

Zaterdag heb ik weer 5 lessen kunnen geven. We zijn inmiddels begonnen aan les 2 over microsoft word. Ik wordt een stuk handiger in het lesgeven in het Oegandees Engels en heb steeds meer ‘foefjes” ontdekt die goed werken voor de gemiddelde Oegandese student. Ik eindig elke les met een serie vragen om te kijken of ze wel echt begrepen hebben waar het over ging. Gelukkig durft de helft van de studenten inmiddels te praten tegen die blanke, dus ik krijg ook nog antwoorden. Zelfs goede antwoorden. Leuk!

Naast het geven van mijn lessen heb ik voor de allerlaatste keer een Oegandese was gedaan. Ik heb al mijn kleren uitgezocht en alles wat ik hier wil laten nog één keer goed gewassen.
Ik heb serieus schuurplekken op mijn mijn linkerhand. Mijn rechterhand heeft gewoon kapotte knokkels. De Oegandezen kijken allemaal heel bezorgd naar mijn hand vol pleisters en vragen wat er toch gebeurd is. Aan de verwondingen te zien lijkt het net alsof ik met een noodkreet van de berg ben afgerold. Ik schaam mij bijna om te zeggen dat het van het wassen komt. Haha!

Donderdagochtend vertrek ik met Israel richting de hoofdstad Kampala. Dat is een hele dag reizen, dus het is verstandig om dat een dagje eerder te doen. Na een nachtje in een hotel gaan we vrijdag souvenirs kopen voor de Mukwano kraam. Vrijdagavond vertrekt mijn vliegtuig! Misschien kan ik vanuit een internetcafé nog wat van mij laten horen, misschien heb ik dinsdag nog bereik voor een weblog
Of misschien moeten jullie wachten tot ik weer in Nederland ben en was dit mijn laatste Oegandese verslag. Ik weet het niet. We merken het vanzelf! (wat een relaxte reactie van Hilde op een onduidelijke planning!)
Ik heb zo langzaamaan wel weer zin om naar huis te gaan. Het was echt een geweldige tijd, maar ik heb mij ingesteld op zes weken, dus ik verruil Bushenyi graag weer voor IJzerlo.
Op zondag 23 oktober houden Paulien en ik namens Mukwano een presentatie over deze reis. Specifieke tijd en locatie volgen nog.

Groeten Hilde